فرودگان بازگشت فروهر مردگان است.

ایرانیان باستان برین باور بودند که فروهر

نیک مردگان در ایام خمسه مسترقه برای دیدار

خانمان و کسان خویشان خود به زمین بر میگردند

مراسم این جشن از بیست و ششم اسفند ماه شروع

می شد تا اول فروردین ماه ادامه داشت.

این ایام را گاهنبار ""همسپت مدم"" میخواندند

و این آخرین گاهنبار به شمار می رفت. درین

گاهنبار آفرینش انسان که اشرف مخلوقات است

انجام می شد احتمالا بعدها در دوران زردشتی

پنج روز دیگر از فروردین به این جشن افزوده

شد. روی هم زمان آن به ده روز افزایش یافت.

این ده روز ویژه فروهر مردگان بود تا از آنها

پذیرایی شود. زیرا برین باور بودند که اگر

درین پذیرایی فروهرها از میزبانان خود خشنود

شوند در زندگی به یاری آنان شتافتند در

معیشت و مشکلات به آنان یاریها خواهند رساند.

فروردین یشت که در اوستای کنونی باقی مانده

است در ستایش فروهر درگذشتگان نیکوکارست.

این باور و این یشت محتملا مربوط به جامعه

پیش از زردشت است. زیرا از فروهر کسانی

درین یشت ستایش شده است که آنان در مذهب

زرتشت پایه و پایگاهی ندارند.

به هر روی جشن فروردگان به منظور گرامی

داشت فروهر نیاکان درگذشته ایرانیان باستان

انجام می شد.